برگشتن مو به داخل پوست ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد اما وقتی این عارضه در ناحیه مقعد رخ دهد، عفونت و آبسه دردناکی ایجاد می شود که به آن کیست مویی می گویند.
بنابراین مشاهده جوش یا برآمدگی دردناک در بالای مقعد ممکن است به معنی ابتلا به کیست مویی یا سینوس پیلونیدال باشد. بسیاری از افراد نمی دانند که کیست مویی چیست و تفاوت آن با آبسه را تشخیص نمی دهند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم در اینجا به بررسی کامل این بیماری، علائم، دلایل و بهترین روش های درمان آن بپردازیم:
بیماری کیست مویی
کیست مویی که گاها با نام موی برگشتی هم شناخته می شود، به ایجاد یک حفره یا سوراخ در زیر پوست گفته می شود که از مو و مواد زائد تشکیل شده است.
وقتی مجرای این حفره ها مسدود شود و عفونت گسترش یابد، آبسه ای تشکیل می شود که محل تجمع مو، چرک و مواد زائد است. محل دقیق ایجاد این عارضه در انتهای ستون فقرات، مابین کفل ها و روی استخوان دنبالچه می باشد.
این عارضه می تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود که شامل کیست مویی زیر بغل، نوک سینه و کشاله ران است اما شایع ترین نوع آن کیست مویی مقعدی است و انواع دیگر آن به ندرت ایجاد می شوند.
اگر به موقع برای درمان کیست مویی اقدام نشود، عفونت پیشرفت کرده و به بافت های اطراف هم سرایت می کند. کیست مویی به عنوان یک بیماری پوستی شناخته می شود و نیاز به جراحی و تخلیه دارد و برای درمان آن باید به یک متخصص جراح عمومی مراجعه کنید.
بعضی از افراد این عارضه را با سرطان اشتباه می گیرند، در صورتی که کیست پیلونیدال ارتباطی با سرطان ندارد و این باور اشتباه است.
شایع ترین دلایل
هنوز هم علت دقیقی برای کیست مویی شناخته نشده، اما موارد زیر می توانند ریسک ابتلا به کیست مویی را افزایش دهند:
- داشتن اضافه وزن و چاقی زیاد
- نشستن زیاد (افرادی که بواسطه شغلشان زمان زیادی را در حالت نشسته هستند)
- پرمویی و داشتن موهای ضخیم
- ژنتیک و سابقه خانوادگی
- مشکلات مادرزادی
- پوشیدن لباس های تنگ و نامناسب
- اختلالت هورمونی
از کجا بفهمیم کیست مویی داریم؟
این عارضه ممکن است در مراحل اولیه علائمی زیادی نداشته باشد و شما فقط یک برآمدگی جزئی و قرمزی مشاهده کنید. اما به تدریج و بعد از گسترش عفونت علائمی مثل تورم، درد و قرمزی تشدید می شود. شایع ترین علائم کیست پیلونیدال به شرح زیر است:
- ایجاد التهاب و تورم در محل کیست مویی
- احساس درد هنگام لمس کردن برآمدگی ایجاد شده و هنگام نشستن
- ایجاد سوراخ هایی روی سطح پوست
- خارج شدن ترشحات چرکی و خونی همراه با بوی بد از محل سینوس
- تب و لرز (در مرحله پیشرفته بیماری)
نحوه تشخیص و انتخاب پزشک
احتمال اینکه بیماری کیست مویی با فیستول و آبسه همراه باشد وجود خواهد داشت و برای تشخیص دقیق وضعیت بیماری معمولا باید ام آر آی و عکس رنگی انجام شود.
بسیاری از بیماران نمی دانند که برای درمان کیست مویی به چه پزشکی مراجعه کنند؟ با توجه به اینکه بیماری کیست مویی فقط با جراحی و لیزر درمان می شود، باید به یک متخصص جراح عمومی مراجعه کنید که تجربه و تخصص کافی در این زمینه را داشته باشد.
انتخاب پزشک بخش مهمی از درمان است و توصیه ی کنیم حتما موارد زیر را در انتخاب دکتر کیست مویی در نظر بگیرید:
- تجربه کافی در زمینه جراحی و لیزر کیست پیلونیدال
- داشتن تجربه درمان های موفق
- ارائه دادن توضیحات کامل درباره روش درمانی، هزینه، مزایا و عوارض احتمالی و همچنین طول دوران نقاهت
- پیگیری و بررسی وضعیت بیمار بعد از عمل جراحی
راه های درمان
روش های مختلفی برای درمان کیست مویی و تخلیه کامل عفونت این بیماری وجود دارد که در ادامه به توضیح آن می پردازیم:
عمل سرپایی لیزر کیست مویی
روش نوین لیزر در حال حاضر یکی از بهترین راه های درمان کیست مویی شناخته می شود که به صورت سرپایی و بدون بیهوشی انجام می شود.
در عمل لیزر کیست مویی که معمولا در مطب یا کلینیک و در کمتر از نیم ساعت انجام می شود، توسط اشعه یکپارچه لیزر برش کوچکی روی این زائده ایجاد می شود تا بتوانند عفونت و مواد زائد داخل کیست را تخلیه کنند.
این جراحی بدون درد و خونریزی است و بیمار بلافاصله بعد از عمل مرخص می شود. بنابراین نیازی به پانسمان و مراقبت های سخت بعد از عمل جراحی نخواهد بود.
همچنین لیزر یک روش ظریف و دقیق است و جای زخم بعد از لیزر خیلی زود ترمیم می شود.
البته در مواقعی که عفونت سینوس خیلی پیشرفت کرده و بافت های اطراف را درگیر کند، احتمال اینکه نیاز به ایجاد برش بزرگتری در روش لیزر باشد وجود خواهد داشت.
جراحی کیست مویی باز
در روش جراحی باز کیست مویی که به وسیله تیغ جراحی و تحت بیهوشی انجام می شود، بخشی از پوست پیرامون این بیماری برش داده می شود تا عفونت و مواد زائد بطور کامل تخلیه شود. در انتهای جراحی برش ایجاد شده بخیه زده نمی شود تا به مرور زمان ترمیم شود. معمولا بیمار یک روز بعد از عمل در بیمارستان بستری می شود.
حدودا دو تا چهار هفته برای ترمیم محل جراحی زمان لازم است و طی این مدت باید تمام نکاتی که توسط پزشک توصیه می شود را بطور کامل رعایت کنید.
داخل زخم جراحی با پانسمان پر می شود که بعد از عمل باید بطور منظم این پانسمان تعویض شود. همچنین مصرف مرتب داروهای آنتی بیوتیک و مسکن طبق دستور پزشک باید انجام شود.
جراحی هموروئیدکتومی به چند روش انجام می‌شود؟
مشکلات و بیماری های کلیه